week 7+8: badabim bada BANDUNG
Door: Bodine van Houten
Blijf op de hoogte en volg Bodine
13 April 2016 | Indonesië, Bandung
Dag daar lieverds!
Hier weer een reisverslagje om de achterstand even in te halen haha! Ik zal wederom weer proberen om het kort en bondig te houden ( ben er verbazingwekkend slecht in om deze belofte te houden ). Veel leesplezier!
week 7
Deze week begon als elk ander gewoon weer met studie dagen, dus voor jullie niet zoveel interessants dus ik skip dit maar compleet haha! Wat wel bizar was, was dat dinsdag (22-03) er enorme protesten waren in de stad. Zelfs zo erg, dat onze bus die vanaf onze campus naar de uni een andere route moest nemen omdat ze anders de bus misschien zouden "aanvallen". Wij hadden zelf in deze ochtend nog niet echt door waardoor het kwam, maar toen we onderweg een stel taxi chauffeurs met elkaar op de vuist zagen gaan, hadden we wel door dat er iets aan de hand was.
Eenmaal op de uni kregen alle studenten een mailtje met de volgende info: De officiële taxi bedrijven in Jakarta (grootste is blue bird) waren boos op de regering omdat het zo lang duurt voordat de reglementen over Grab, Gojek en Uber rond waren. Doordat deze bedrijven kijken naar afstand ipv tijd, is dit vaak veel goedkoper en wordt dit dus ook meer gebruikt waardoor Blue Bird de omzet mis loopt. De regering was al langer bezig om dit te verbieden maar dit duurde te lang volgens blue bird. Daarom gingen ze hun eigen taxi's vernielen ( heeeel slim om je eigen bedrijf aan te vallen als je juist meer klanten wilt) maar begonnen ze ook mensen van Uber, Gojek en Grab te mishandelen. Het was op een gegeven moment zo erg uit de hand gelopen dat 100en auto's en scooters waren vernield en er zelfs blue birds rond reden die random mensen aan ging rijden. Heel bizar. Er gingen zelfs foto's over alle apps dat mensen met allerlei enge objecten over straat liepen ( een bijl, prikkeldraad en ander fijn speel gerei)
Na dit alles kan ik wel concluderen dat de overheid hier makkelijk om te buigen is, want dezelfde avond was alle papierwerk "opeens" klaar en was vanaf toen Gojek, Grab en uber in heel Indonesië verboden. NHOOOOOO! kak kak kak! we baalde zo hard want dat was juist zo ideaal en goedkoop! Deze week kon je dan ook moeilijk iemand hiervan krijgen, maar nu gebruikt iedereen weer alsof er helemaal geen reglement is getroffen.... Gekke Indo's, maarja, beter voor ons!
S avonds hebben we tickets geboekt naar borneo ( komt in mijn volgende verslagje!! jajaja lekker BoBo's in the Borneo Bush, Back to Basics...) en woensdag heb ik alweer 2 kaartjes binnen gekregen van Tom! Helemaal gelukkig word ik ervan!!! Echt een stukje thuis krijg je dan... Dat stukje papier veranderd opeens in bladgoud als je zo ver weg bent haha! De mannen bij de balie beginnen me ook meer te herkennen ghehe; Hello Ms boudiem (ze kunnen mijn naam hier voor geen meter uitspreken) u haf got an other leter from ur boyfrind! * met een giga smile en Indo accent*
Dolblij scheurde ik gelijk de enveloppen open en gelijk rook ik daar het geurtje van Tom !!! Ik wist niet hoe snel ik die kaart in mijn neus moest proppen! Als een ware junk zat ik daar in die lobby aan dat kaartje te ruiken... Toen ik eenmaal door had dat ik toch wel door minstens 4 personen raar werd aangekeken besloot ik maar om boven verder te ruiken.
Donderdag 24-03-2016
Tijd voor tripje nummer 3! BANDUNG IT ISSSSS! We hadden zo'n zin om de stad te verlaten :) Na weer een veel te vroege ochtend in de hobbel trein uit de prehistorie kwamen we om 11:30 aan op het station van Bandung. Toen we aan het wachten waren voor onze chauffeur die we hadden geboekt, werd ik ondertussen HE-LE-MAAL GEK van al die taxi mannen om ons heen. "miss taxi? Taxi miss? 8 persons, I have! I have! Come miss! Where you need to go?" man man man als nog een zo'n pipo iets tegen mij zegt druk ik die hele rijst kar die naast me staat door zijn neus! Holy moly wat irritant... toen ze op een gegeven moment naast me gingen staan om me te "helpen" naar hun taxi te begeleiden draaide ik me keihard om. Dit klinkt nog niet zo heel erg ongepast, totdat ik erbij vermeld dat ik mijn giga backpack op mijn rug had en ze daarmee zo ongeveer tegen de vloer aan gooide.
Lekker puh. Blijf uit mijn personal space.
Er was ook 1 man die ook tegen ons begon te praten, en net als de vorige keer ( ja ik zit nog in de leerfase ) moest ik niks van deze man weten. Hij moest vast iets van ons hebben of wilde ons in zijn taxi hebben. Nou, nee, bedankt. De rest vond de beste man wel aardig, en god wat ben ik blij dat zij wel op hem in gingen, want wat bleek deze man genaamd jan een paaaaaareltje te zijn!
Toen eenmaal daar onze chauffeur aan kwam waren we helemaal in onze nopjes! We waren dit keer met een groep van 10 personen en aangezien we dingen gingen bezoeken die ver uit elkaar lagen was het goedkoper om een chauffeur te boeken voor 2 dagen. We hadden specifiek gevraagd voor een Engels sprekende chauffeur, en Engels, ja dat kon hij! 2 dingen: "Hello!" en " I no speak English". Nou fijn, hier komt gelijk mijn autistische trekjes naar boven alsof ik nog al niet genoeg gefrustreerd was deze ochtend: HOE MOEILIJK IS HET ALS JE 1 DING VRAAGT, OM DAT NIET TE LEVEREN! AAAHHHHH!
Maar daarrrrr kwam onze jan! Hij kon heel goed Engels en zei doodleuk: Ohhhhh he can't speak English? Ohhh thats no good. You know what, I will join you guys this day! Is that okay for you?
Na een paar wenkbrauw fronzen van mijn kant en 2x opnieuw vragen hoeveel hij dan kostte zei hij: nothing! I just want to show you Bandung. uhhh nou oke wat lief van u! Onderweg naar ons hostel kwam ik erachter dat deze lieve loempia ons echt gewoon Bandung wilde laten zien. Hij was hier geboren en getogen en helemaal verliefd op zijn eigen stadje. Terwijl hij de koffers voor ons uitlaadde bij ons hostel begon mijn schuldgevoel weer hoog op te lopen... Wat een cutie eigenlijk.
We sliepen de komende 2 nachten in een mega cheap klein schoon hosteltje, helemaal dikke prima! Het heette "The blessing house" en gelijk toen we aan kwamen begon de gast vrouw al helemaal zenuwachtig van ons te worden, heel cute eigenlijk. Klinkt heel gek dit, maar weten jullie nog Harry Potter 2? Dat dobby die huis slaaf in Harry zijn kamer zit? Ja, heb je 'm voor je? Nou dat was zij precies!!!
Ze was heel klein en liep een beetje krom en rende de hele tijd overal naartoe alsof alles mis ging hahaha! Toen ik er achter kwam dat er nog geen deken op mijn bed lag en ik dit aan haar even ging vragen riep ze eerst 4x keihard SORRY MISS! OHHHHH I AM SO SORRY! hahahaha! Ik voelde me bijna opgelaten om het aan haar te vragen ghehe. Toen ik voor de 23e keer zei dat het echt niks uit maakte en dat het geen probleem was, zag ze er nog uit alsof ze elk moment in janken uit kon barsten. Lief vrouwtje was het <3
Na wat spullen dumpen, een chemische douche (lees: deo vloedgolf) en een snack zaten we klaar in de auto om 2 uur lang te rijden naar Tangkuban Perahu, een nog actieve vulkaan met een krater en een prachtig uitzicht. Ik vond 2 uur heel erg lang klinken, maar binnen een poep en een scheet (figuurlijk) waren we er al. De weg er naartoe heb ik mijn ogen uitgekeken. Wat prachtig allemaal. Wat zijn Nederlandse weilanden dan saai. Ik snap niet dat mensen daar naartoe op vakantie willen.
Toen we de auto uitstapten trok ik gelijk 2 conclusies:
1. wauwieeeee wat prachtig! Waar ga ik als eerst een foto van maken?
2. OMG WAT IS HET HIER FACKING KOUD!!! (rond de 22 graden)
We droegen allemaal korte broekjes of jurkjes en ik wist niet eens meer hoe kippenvel voelde. Nou ik kan zeggen dat ik het niet gemist had want man wat voelde dat koud!
De krater en het uitzicht was prachtig! Beelden zeggen meer dan woorden dus bekijkt u vooral de foto's :)
toen iedereens voeten er ongeveer af vroor was het tijd om naar de volgende hot spot te gaan, namelijk hot springs! Aangezien de vulkaan nog actief was, waren er veel van dit soort hot prings in de omgeving. Jan wist een hele goede en zou ons er naartoe brengen. Ik weet niet hoe die man het deed, maar het leek alsof hij onze gedachtes kon lezen. Een oase aan rust, warmte en heerlijkheid. Jullie moeten vooral even in je achterhoofd houden dat ik in de afgelopen 44 dagen (ja echt) geen warm water heb gehad. Heerlijk bij komen zo. De vrouwen die naast ons zaten waren ook blij met onze komst, zo blij dat ze stiekem selfies gingen maken met ons op de achtergrond.
Savonds zijn we gaan eten bij The Stone Cafe. Aan een laag tafeltje in kleermakers zit met live muziek, heb ik daar heerlijk genoten van europees eten met als toetje: OREO CHEESECAKE! oke dit klinkt heel awesome maar zo geweldig was die nou ook weer niet haha! Terwijl we aan het eten waren, vroegen we het een en ander aan Jan. Of hij een vrouw had, kinderen, hoe lang hij dit al deed. Hij antwoordde met een heel verhaal wat zo lief en gepassioneerd was, maar ook ergens weer zielig. Jan ( die trouwens heel anders heet maar dat konden we niet uitspreken, haha leuke side note) hield van toeristen en om nieuwe mensen te ontmoeten en ze al het schoon van Bandung en de rest van Indonesië te laten zien. Zelfs zo erg, dat zijn vrouw dat niet snapte en daarom van hem is gescheiden. Hij moest kiezen tussen zijn baan of vrouw, maar hij was zijn baan zei hij. Zijn zoontje woonde bij hem, en zijn dochter bij zijn ex-vrouw die hij maar 2x per jaar kon zien vanwege het geld... En nog zo vrolijk en blij zat hij bij ons aan tafel. Toen het tijd was om afscheid te nemen hebben we hem toch nog allemaal wat geld in zijn handen gedrukt tegen zijn wil in, zodat hij wat leuks kon doen met zijn zoontje de volgende dag, of in zijn spaarpotje kon stoppen om zijn dochtertje te bezoeken. De schat.
vrijdag 25-03-2016
Hoe kan het ook anders, je dag beginnen op een tripje om 05:30! Heerlijk eigenlijk :) na wat nasi ontbijt op bed van lieve mevrouw dobby met een sorry hier en daar, waren we binnen no time onderweg naar ons volgende bezienswaardigheid: Kawah Putih. Terwijl we de stad uit reden zag je goed wat ik vooraf al had gelezen op internet: Art-Deco. Bandung is samen met Miami en Napier ( nieuw-zeeland) 1 van de 3 art deco hoofdsteden en dat zag je in heel veel dingen terug. Ik zelf vind deze stijl prachtig, en zelfs toen we in de file stonden vond ik dit niet erg aangezien ik nu alle tijd had om het mooie hek links van mij de bestuderen. Dit klinkt heel raar en zweverig maar dat hek was echt heel mooi!
Na weer een hele mooie route kwamen we aan bij het parkeerplaats onderaan de berg. We moesten een stukje omhoog lopen om in een volgend autootje te stappen die ons het laatste stukje naar boven zou brengen. Nouuuu dat was me gaaf! 20 van die kleine volkswagen achtige busjes in het knaloranje zonder deuren, en dan keihard crossen door de bochten en heuveltje op en af. GE-WEL-DIG. Dat zou ik mijn hele leven kunnen doen. Ongeveer 10 minuten later stonden we als geshackte milkshakes boven, klein trapje naar beneden lopen en daar opeens was het nirwana: Kawah Putih!
WAUW WAUW WAUW! het was zonnig en het water had vandaag een echte ReBelles ( jaarclub liefduhhhhh<3) aqua kleur ! Zo mooi!
Kawah Putih betekend letterlijk: witte krater. Het is dus een vulkanische krater dat op 2430 meter boven zeeniveau ligt. Het meer heeft een hele hoge zuurgraad (pH 0,5-1,3) waardoor het van kleur verandert van blauw, groen, aqua, wit of bruin, afhankelijk van de concentratie van zwavel en temperatuur of oxidatie toestand. Kortom, heel gaaf! We hebben 1,5 uur onze ogen daar uit gekeken en veel foto's gemaakt. Helaas vond een groepje jongens het leuk om continu van ons foto's te maken terwijl we hadden gezegd dat we dit niet wilden, dus het had niet veel langer moeten duren of ik had zijn telefoon in het water gegooid. Maargoed, ik vertikte het om er daarom minder van te genieten <3
Na onze afdaling gingen we op onze terug reis langs nog een mooie tea field ( het wordt zowaar gewoon! ) en daarna uit eten bij een of ander verscholen weg restaurant met de beste saté EVAAHHH met een prachtig uitzicht. En dat voor nog minder dan 2€. Luv it!
Savonds zijn we nog uit eten geweest bij een van de leukste restaurants van Bandung: The Hummingbird. Je dineert dan in een soort van mega groot wit vogelnest, ja, echt waar! Geweldig! Jalan Braga was onze volgende stop om daar nog wat cocktails te doen in een barretje:)
Zaterdag (26-03) was het helaas alweer tijd om naar huis te gaan! Het was dit weekend paas weekend, en omdat dat wel een familie aangelegenheid is miste we dat toch wel allemaal een beetje thuis en besloten we om hier ook gewoon Pasen te vieren. We belden met wat goede lunchrestaurantjes en uiteindelijk hadden we iets overheerlijk gevonden. Zondag (27-03) om 12:00 waren we na een uur verkeerd rijden ( haat aan blue bird) eindelijk aangekomen op de bestemming: Sophie's Antique, een Franse patisserie <3<3<3 moet ik nog meer zeggen? Na 3 uur, een almond-chocolate croissant, een witte baguette met varkens paté, een verse jus d'orange (ZONDER TOEGEVOEGD SUIKER :D) en een red velvet cake verder kon ik geen pap meer zeggen! Het enige wat ik nog kon was vol tevredenheid uitbuiken in de hangmat, en af en toe een stiekem boertje uitblazen.
week 8
maandag 28-03-2016
Dit was een grote skype dag! totaal wel 4 uur gekletst met onder andere Sophie, Eline en Tom. Was zo leuk om weer helemaal bij te kletsen en niet alleen maar over whatapp!
verder deze week een beetje geld gespaard voor week 9 (Borneo!!!), studie shit gedaan, kaartje gekregen van lieve Mies en Tom! Uit geweest, veel gezwommen, en dingen geregeld voor volgende week:)
En dat was het wel! Pfoeeee helemaal lamme vingers ervan ghehe, nou cuties dikke kus van hier en ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat! Houd me asjeblieft op de hoogte met wat jullie allemaal doen want dat vind ik heel leuk om te horen :)
dikke kus van hier! xxx
Hier weer een reisverslagje om de achterstand even in te halen haha! Ik zal wederom weer proberen om het kort en bondig te houden ( ben er verbazingwekkend slecht in om deze belofte te houden ). Veel leesplezier!
week 7
Deze week begon als elk ander gewoon weer met studie dagen, dus voor jullie niet zoveel interessants dus ik skip dit maar compleet haha! Wat wel bizar was, was dat dinsdag (22-03) er enorme protesten waren in de stad. Zelfs zo erg, dat onze bus die vanaf onze campus naar de uni een andere route moest nemen omdat ze anders de bus misschien zouden "aanvallen". Wij hadden zelf in deze ochtend nog niet echt door waardoor het kwam, maar toen we onderweg een stel taxi chauffeurs met elkaar op de vuist zagen gaan, hadden we wel door dat er iets aan de hand was.
Eenmaal op de uni kregen alle studenten een mailtje met de volgende info: De officiële taxi bedrijven in Jakarta (grootste is blue bird) waren boos op de regering omdat het zo lang duurt voordat de reglementen over Grab, Gojek en Uber rond waren. Doordat deze bedrijven kijken naar afstand ipv tijd, is dit vaak veel goedkoper en wordt dit dus ook meer gebruikt waardoor Blue Bird de omzet mis loopt. De regering was al langer bezig om dit te verbieden maar dit duurde te lang volgens blue bird. Daarom gingen ze hun eigen taxi's vernielen ( heeeel slim om je eigen bedrijf aan te vallen als je juist meer klanten wilt) maar begonnen ze ook mensen van Uber, Gojek en Grab te mishandelen. Het was op een gegeven moment zo erg uit de hand gelopen dat 100en auto's en scooters waren vernield en er zelfs blue birds rond reden die random mensen aan ging rijden. Heel bizar. Er gingen zelfs foto's over alle apps dat mensen met allerlei enge objecten over straat liepen ( een bijl, prikkeldraad en ander fijn speel gerei)
Na dit alles kan ik wel concluderen dat de overheid hier makkelijk om te buigen is, want dezelfde avond was alle papierwerk "opeens" klaar en was vanaf toen Gojek, Grab en uber in heel Indonesië verboden. NHOOOOOO! kak kak kak! we baalde zo hard want dat was juist zo ideaal en goedkoop! Deze week kon je dan ook moeilijk iemand hiervan krijgen, maar nu gebruikt iedereen weer alsof er helemaal geen reglement is getroffen.... Gekke Indo's, maarja, beter voor ons!
S avonds hebben we tickets geboekt naar borneo ( komt in mijn volgende verslagje!! jajaja lekker BoBo's in the Borneo Bush, Back to Basics...) en woensdag heb ik alweer 2 kaartjes binnen gekregen van Tom! Helemaal gelukkig word ik ervan!!! Echt een stukje thuis krijg je dan... Dat stukje papier veranderd opeens in bladgoud als je zo ver weg bent haha! De mannen bij de balie beginnen me ook meer te herkennen ghehe; Hello Ms boudiem (ze kunnen mijn naam hier voor geen meter uitspreken) u haf got an other leter from ur boyfrind! * met een giga smile en Indo accent*
Dolblij scheurde ik gelijk de enveloppen open en gelijk rook ik daar het geurtje van Tom !!! Ik wist niet hoe snel ik die kaart in mijn neus moest proppen! Als een ware junk zat ik daar in die lobby aan dat kaartje te ruiken... Toen ik eenmaal door had dat ik toch wel door minstens 4 personen raar werd aangekeken besloot ik maar om boven verder te ruiken.
Donderdag 24-03-2016
Tijd voor tripje nummer 3! BANDUNG IT ISSSSS! We hadden zo'n zin om de stad te verlaten :) Na weer een veel te vroege ochtend in de hobbel trein uit de prehistorie kwamen we om 11:30 aan op het station van Bandung. Toen we aan het wachten waren voor onze chauffeur die we hadden geboekt, werd ik ondertussen HE-LE-MAAL GEK van al die taxi mannen om ons heen. "miss taxi? Taxi miss? 8 persons, I have! I have! Come miss! Where you need to go?" man man man als nog een zo'n pipo iets tegen mij zegt druk ik die hele rijst kar die naast me staat door zijn neus! Holy moly wat irritant... toen ze op een gegeven moment naast me gingen staan om me te "helpen" naar hun taxi te begeleiden draaide ik me keihard om. Dit klinkt nog niet zo heel erg ongepast, totdat ik erbij vermeld dat ik mijn giga backpack op mijn rug had en ze daarmee zo ongeveer tegen de vloer aan gooide.
Lekker puh. Blijf uit mijn personal space.
Er was ook 1 man die ook tegen ons begon te praten, en net als de vorige keer ( ja ik zit nog in de leerfase ) moest ik niks van deze man weten. Hij moest vast iets van ons hebben of wilde ons in zijn taxi hebben. Nou, nee, bedankt. De rest vond de beste man wel aardig, en god wat ben ik blij dat zij wel op hem in gingen, want wat bleek deze man genaamd jan een paaaaaareltje te zijn!
Toen eenmaal daar onze chauffeur aan kwam waren we helemaal in onze nopjes! We waren dit keer met een groep van 10 personen en aangezien we dingen gingen bezoeken die ver uit elkaar lagen was het goedkoper om een chauffeur te boeken voor 2 dagen. We hadden specifiek gevraagd voor een Engels sprekende chauffeur, en Engels, ja dat kon hij! 2 dingen: "Hello!" en " I no speak English". Nou fijn, hier komt gelijk mijn autistische trekjes naar boven alsof ik nog al niet genoeg gefrustreerd was deze ochtend: HOE MOEILIJK IS HET ALS JE 1 DING VRAAGT, OM DAT NIET TE LEVEREN! AAAHHHHH!
Maar daarrrrr kwam onze jan! Hij kon heel goed Engels en zei doodleuk: Ohhhhh he can't speak English? Ohhh thats no good. You know what, I will join you guys this day! Is that okay for you?
Na een paar wenkbrauw fronzen van mijn kant en 2x opnieuw vragen hoeveel hij dan kostte zei hij: nothing! I just want to show you Bandung. uhhh nou oke wat lief van u! Onderweg naar ons hostel kwam ik erachter dat deze lieve loempia ons echt gewoon Bandung wilde laten zien. Hij was hier geboren en getogen en helemaal verliefd op zijn eigen stadje. Terwijl hij de koffers voor ons uitlaadde bij ons hostel begon mijn schuldgevoel weer hoog op te lopen... Wat een cutie eigenlijk.
We sliepen de komende 2 nachten in een mega cheap klein schoon hosteltje, helemaal dikke prima! Het heette "The blessing house" en gelijk toen we aan kwamen begon de gast vrouw al helemaal zenuwachtig van ons te worden, heel cute eigenlijk. Klinkt heel gek dit, maar weten jullie nog Harry Potter 2? Dat dobby die huis slaaf in Harry zijn kamer zit? Ja, heb je 'm voor je? Nou dat was zij precies!!!
Ze was heel klein en liep een beetje krom en rende de hele tijd overal naartoe alsof alles mis ging hahaha! Toen ik er achter kwam dat er nog geen deken op mijn bed lag en ik dit aan haar even ging vragen riep ze eerst 4x keihard SORRY MISS! OHHHHH I AM SO SORRY! hahahaha! Ik voelde me bijna opgelaten om het aan haar te vragen ghehe. Toen ik voor de 23e keer zei dat het echt niks uit maakte en dat het geen probleem was, zag ze er nog uit alsof ze elk moment in janken uit kon barsten. Lief vrouwtje was het <3
Na wat spullen dumpen, een chemische douche (lees: deo vloedgolf) en een snack zaten we klaar in de auto om 2 uur lang te rijden naar Tangkuban Perahu, een nog actieve vulkaan met een krater en een prachtig uitzicht. Ik vond 2 uur heel erg lang klinken, maar binnen een poep en een scheet (figuurlijk) waren we er al. De weg er naartoe heb ik mijn ogen uitgekeken. Wat prachtig allemaal. Wat zijn Nederlandse weilanden dan saai. Ik snap niet dat mensen daar naartoe op vakantie willen.
Toen we de auto uitstapten trok ik gelijk 2 conclusies:
1. wauwieeeee wat prachtig! Waar ga ik als eerst een foto van maken?
2. OMG WAT IS HET HIER FACKING KOUD!!! (rond de 22 graden)
We droegen allemaal korte broekjes of jurkjes en ik wist niet eens meer hoe kippenvel voelde. Nou ik kan zeggen dat ik het niet gemist had want man wat voelde dat koud!
De krater en het uitzicht was prachtig! Beelden zeggen meer dan woorden dus bekijkt u vooral de foto's :)
toen iedereens voeten er ongeveer af vroor was het tijd om naar de volgende hot spot te gaan, namelijk hot springs! Aangezien de vulkaan nog actief was, waren er veel van dit soort hot prings in de omgeving. Jan wist een hele goede en zou ons er naartoe brengen. Ik weet niet hoe die man het deed, maar het leek alsof hij onze gedachtes kon lezen. Een oase aan rust, warmte en heerlijkheid. Jullie moeten vooral even in je achterhoofd houden dat ik in de afgelopen 44 dagen (ja echt) geen warm water heb gehad. Heerlijk bij komen zo. De vrouwen die naast ons zaten waren ook blij met onze komst, zo blij dat ze stiekem selfies gingen maken met ons op de achtergrond.
Savonds zijn we gaan eten bij The Stone Cafe. Aan een laag tafeltje in kleermakers zit met live muziek, heb ik daar heerlijk genoten van europees eten met als toetje: OREO CHEESECAKE! oke dit klinkt heel awesome maar zo geweldig was die nou ook weer niet haha! Terwijl we aan het eten waren, vroegen we het een en ander aan Jan. Of hij een vrouw had, kinderen, hoe lang hij dit al deed. Hij antwoordde met een heel verhaal wat zo lief en gepassioneerd was, maar ook ergens weer zielig. Jan ( die trouwens heel anders heet maar dat konden we niet uitspreken, haha leuke side note) hield van toeristen en om nieuwe mensen te ontmoeten en ze al het schoon van Bandung en de rest van Indonesië te laten zien. Zelfs zo erg, dat zijn vrouw dat niet snapte en daarom van hem is gescheiden. Hij moest kiezen tussen zijn baan of vrouw, maar hij was zijn baan zei hij. Zijn zoontje woonde bij hem, en zijn dochter bij zijn ex-vrouw die hij maar 2x per jaar kon zien vanwege het geld... En nog zo vrolijk en blij zat hij bij ons aan tafel. Toen het tijd was om afscheid te nemen hebben we hem toch nog allemaal wat geld in zijn handen gedrukt tegen zijn wil in, zodat hij wat leuks kon doen met zijn zoontje de volgende dag, of in zijn spaarpotje kon stoppen om zijn dochtertje te bezoeken. De schat.
vrijdag 25-03-2016
Hoe kan het ook anders, je dag beginnen op een tripje om 05:30! Heerlijk eigenlijk :) na wat nasi ontbijt op bed van lieve mevrouw dobby met een sorry hier en daar, waren we binnen no time onderweg naar ons volgende bezienswaardigheid: Kawah Putih. Terwijl we de stad uit reden zag je goed wat ik vooraf al had gelezen op internet: Art-Deco. Bandung is samen met Miami en Napier ( nieuw-zeeland) 1 van de 3 art deco hoofdsteden en dat zag je in heel veel dingen terug. Ik zelf vind deze stijl prachtig, en zelfs toen we in de file stonden vond ik dit niet erg aangezien ik nu alle tijd had om het mooie hek links van mij de bestuderen. Dit klinkt heel raar en zweverig maar dat hek was echt heel mooi!
Na weer een hele mooie route kwamen we aan bij het parkeerplaats onderaan de berg. We moesten een stukje omhoog lopen om in een volgend autootje te stappen die ons het laatste stukje naar boven zou brengen. Nouuuu dat was me gaaf! 20 van die kleine volkswagen achtige busjes in het knaloranje zonder deuren, en dan keihard crossen door de bochten en heuveltje op en af. GE-WEL-DIG. Dat zou ik mijn hele leven kunnen doen. Ongeveer 10 minuten later stonden we als geshackte milkshakes boven, klein trapje naar beneden lopen en daar opeens was het nirwana: Kawah Putih!
WAUW WAUW WAUW! het was zonnig en het water had vandaag een echte ReBelles ( jaarclub liefduhhhhh<3) aqua kleur ! Zo mooi!
Kawah Putih betekend letterlijk: witte krater. Het is dus een vulkanische krater dat op 2430 meter boven zeeniveau ligt. Het meer heeft een hele hoge zuurgraad (pH 0,5-1,3) waardoor het van kleur verandert van blauw, groen, aqua, wit of bruin, afhankelijk van de concentratie van zwavel en temperatuur of oxidatie toestand. Kortom, heel gaaf! We hebben 1,5 uur onze ogen daar uit gekeken en veel foto's gemaakt. Helaas vond een groepje jongens het leuk om continu van ons foto's te maken terwijl we hadden gezegd dat we dit niet wilden, dus het had niet veel langer moeten duren of ik had zijn telefoon in het water gegooid. Maargoed, ik vertikte het om er daarom minder van te genieten <3
Na onze afdaling gingen we op onze terug reis langs nog een mooie tea field ( het wordt zowaar gewoon! ) en daarna uit eten bij een of ander verscholen weg restaurant met de beste saté EVAAHHH met een prachtig uitzicht. En dat voor nog minder dan 2€. Luv it!
Savonds zijn we nog uit eten geweest bij een van de leukste restaurants van Bandung: The Hummingbird. Je dineert dan in een soort van mega groot wit vogelnest, ja, echt waar! Geweldig! Jalan Braga was onze volgende stop om daar nog wat cocktails te doen in een barretje:)
Zaterdag (26-03) was het helaas alweer tijd om naar huis te gaan! Het was dit weekend paas weekend, en omdat dat wel een familie aangelegenheid is miste we dat toch wel allemaal een beetje thuis en besloten we om hier ook gewoon Pasen te vieren. We belden met wat goede lunchrestaurantjes en uiteindelijk hadden we iets overheerlijk gevonden. Zondag (27-03) om 12:00 waren we na een uur verkeerd rijden ( haat aan blue bird) eindelijk aangekomen op de bestemming: Sophie's Antique, een Franse patisserie <3<3<3 moet ik nog meer zeggen? Na 3 uur, een almond-chocolate croissant, een witte baguette met varkens paté, een verse jus d'orange (ZONDER TOEGEVOEGD SUIKER :D) en een red velvet cake verder kon ik geen pap meer zeggen! Het enige wat ik nog kon was vol tevredenheid uitbuiken in de hangmat, en af en toe een stiekem boertje uitblazen.
week 8
maandag 28-03-2016
Dit was een grote skype dag! totaal wel 4 uur gekletst met onder andere Sophie, Eline en Tom. Was zo leuk om weer helemaal bij te kletsen en niet alleen maar over whatapp!
verder deze week een beetje geld gespaard voor week 9 (Borneo!!!), studie shit gedaan, kaartje gekregen van lieve Mies en Tom! Uit geweest, veel gezwommen, en dingen geregeld voor volgende week:)
En dat was het wel! Pfoeeee helemaal lamme vingers ervan ghehe, nou cuties dikke kus van hier en ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat! Houd me asjeblieft op de hoogte met wat jullie allemaal doen want dat vind ik heel leuk om te horen :)
dikke kus van hier! xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
