Week 9+10: Bo Bo’s in the Borneo Bush!

Dag schatten! Hier weer een update over week 9 en 10 ☺

Week 9
Maandag 04-04-2016
Deze maandag, dinsdag en woensdag heb ik veel gedaan voor studie shit. Had 1 tussentijdse toets, een presentatie en een assignment deadline waar ik over alle 3 heel tevreden was! Mooi mooi mooi dus. Na dit harde werken ( haha valt wel mee) was het tijd om nog meer plekken van dit fantastische land te ontdekken. We hadden al vanaf het begin gezegd dat 1 van de dingen die we hier wilden doen en zien was orang oetans spotten in het wild. Dat is erg bijzonder aangezien deze alleen nog maar in het wild leven op het eiland Sumatra en Borneo. Zo gezegd zo gedaan, BOEKEN DIE HAP!

Donderdag ochtend (07-04-2016) om 05:00 ging de wekker. Gelijk stond ik naast mijn bed en binnen de kortste keren stond ik al beneden met mijn backpackje op mijn rug, te popelen om te gaan. Na een turbo taxi rit, deze man wist wel waar het gaspedaal zat, waren we op het vliegveld en kregen we bij de terminal te horen dat we een uur vertraging hadden… Fijn. Dan maar door alle mini shops lopen waar ik zelfs nog een boek heb gekocht! Boeken lezen is niks voor mij aangezien ik nooit stil kan zitten, maar 3 dagen in de jungle zitten zonder telefoon, laptop en andere afleidingen dacht ik dat dit het perfecte moment was. Voelde me helemaal nerdy.

Na 3 lagen parfum opspuiten bij de tax free shop stonden we in de rij om te gaan boarden. Haha trouwens iedereen in de wachtruimte heeft ons met grote ogen 1,5 uur aangekeken alsof wij zelf een stel bijzondere apen waren haha. 8 van die witte meiden…

Maargoed, we hadden onze vliegtuigstoeltjes gevonden en zaten we binnen de kortste keren al in de lucht. Ik begon vol goede moed aan mijn boek en voor ik ook maar bladzijde nummer 12 kon omslaan werd er alweer omgeroepen dat we zo gingen landen. Nog nooit zo’n snelle vlucht gehad. We stapten uit en stonden daar op de kleinste vliegveld ooit waar de reisorganisatie vrouw ons stond op te wachten. Echt zoooo’n lief klein fors vrouwtje die werkelijk waar om allesssss moest lachen.

Vanuit Pangkalanbun (leuk galgje woord) reden we naar het dorpje Kumai waar we op onze eigen boot zouden stappen waar we de komende 3 dagen op zouden wonen. We wisten niet zo goed wat we moesten verwachten van de boot, zolang het maar kon drijven was ik allang blij. Na een lang klein steegje en wat geklouter over andere boten heen lag daar ons nieuwe onderkomen, een 10 meter lang, 3,5 meter brede, blauw, gele. houten boot. Met 2 verdiepingen. GE-WEL-DIG! Ik was helemaal in mijn nopjes! Lekker back to basics maar het zag er allemaal goed uit! De bovenverdieping was voor ons en was helemaal open waar een grote tafel stond die savonds aan de kant werd geschoven om matrassen neer te leggen met klamboes. Helemaal top. De WC was gewoon een gat in de bodem en pieste je recht de rivier in haha, heb wel elke keer achterom gekeken of er geen alligator net onder zat maargoed. De onder verdieping was voor de 5, ja echt waar,5 , bemanningsleden. Dit waren onder andere de kapitein, een vrouw die al ons eten maakte, een hulpje van de gids, een boot hulp met een manke poot ( onthoud deze man, komt later nog terug ghehe) en de hoofdgids: Eiros.

Deze beste man was nu 27, sprak vloeiend Engels en was geboren en getogen in Kumai en wist werkelijk alles van Tanjung Puting National Park ( waar de wilde orang oetans leven). Hij kende alle apen en vogels en hun doen en laten. Oh ik mocht trouwens niet apen zeggen van hem, Orang Oetan betekent letterlijk Bos Mens. Indo’s noemen ze gewoon kortweg Orang wat mens betekend. Heel aandoenlijk ergens ☺

We hadden nog net niet alle spullen op de boot gezet of we begonnen al met varen. Vanuit Kumai gingen we de grote rivier op waar na een afslag de ingang was van HET park. Zo prachtig! Alles was fel groen, blauwe lucht, allemaal tropische bomen… Heerlijk. Ik merk echt dat ik dat mis hier als ik in Jakarta zelf ben. Natuur, bos zoals bij mijn ouders thuis, voelt zo fijn en rustgevend ( dit klinkt heel zweferig maar meen het wel!).
Het zou ongeveer 2 uur varen zijn naar de eerste plek, en ondertussen werden we voorzien met een “kleine” lunch zeiden ze. Nou haal dat klein maar weg toen we eenmaal zagen wat ze allemaal op tafel zette haha! Rijst, verse vis, Indische groenten, tempeh, stukken watermeloen en ga maar door! Zooooo lekker…. Binnen 1 uur was ik 3 kilo aangekomen.

We zaten nog lekker uit te buiken voorop de boot in het zonnetje ( met mijn boek jajaja) of het was al tijd om aan te meren bij het eerste steigertje. Ofja, ze noemden het een steiger, feitelijk was het gewoon een paar half verrotte paaltjes in het water met wat plankjes erover heen waar je op kon lopen, maar het voelde een beetje alsof je een gok spelletje deed, want ja, welk plankje zou het begeven en welke niet? Heel erg vervelend lopen kan ik je zeggen. Toen we op vaste boden liepen, liepen we door een soort verlaten dorpje met kleine houten huisjes die compleet verlaten waren. Eiros legde uit dat het national park een groot beschermd gebied was waar het verboden was om te wonen, maar dat vroeger hier nog gewoon mensen woonden. De enige mensen die er nu wel mochten zijn waren de “park rangers” die erop lette of er illegale kappers waren of die de dieren wilden pakken. Zij trokken dan samen met hun honden rond om alles in de gaten te houden. Eerste gedachte bij Bodine: AHHHH WAT LEUK! HONDEN! Er zijn hier honden? “ja” zei Eiros. “maar je ziet ze niet vaak. En ze gaan ook niet lang mee. Laatst werd er nog een hond op gegeten door een alligator. Ik heb een filmpje!” zei hij heel enthousiast. “Wil je het zien?”. Uhmmmm nee liever niet eigenlijk ☹ mehhh arme beestjes.

We liepen verder over het paadje wat leidde naar de voederplek. Er waren een paar voeder plekken in het park om orang oetans die waren overgeplaatst te laten wennen. Er is namelijk een wet in Indonesië dat als je een stuk gaat kappen je eerst moet checken of er geen orang oetans zijn. Dit doen er vrij weinig, omdat het teveel gedoe en tijd kost, en schieten ze gewoon zo’n beest neer. Heel bizar en ik kan me niet voorstellen waarom mensen dat zouden willen doen… Maar als deze mensen deze controle wel doen, en ze een orang oetan vinden, vangen ze ‘m en plaatsen ze hem over naar een park zoals dit.

Het was een sportief stukje lopen over plassen, stronken en bomen heen, maar dan heb je ook wat. We waren nog maar aan het begin van het pad toen Eiros er ons op wees dat er al een orang oetan naast het pad was! We waren meteen helemaal gespannen en als ware toeristen pakten we gelijk onze camera. Toen ik ‘m zag, had ik echt zo’n euforisch gevoel, alsof ik instant verliefd werd ofzo! Heel gek! Ik had wel verwacht dat ik het bijzonder en mooi zou vinden maar zo mooi!!!! De manier waarop ze bewegen, doen, communiceren met elkaar, jou aankijken, echt heel bizar hoeveel ze op ons lijken. Ik wil niet weten hoe vaak ik “ oh mijn god” en “ wat mooi” heb gezegd.

Toen we aankwamen bij de voederplek zou het nog 10 minuten duren voordat de rangers kwamen met het voedsel. We stonden braaf te wachten terwijl we de eerste orang oetans uit de verte al zagen aan komen. We namen dit allemaal in ons op toen we plotseling veel gekraak van achter hoorde. Eiros zei gelijk “ loop maar wat naar achter meiden, dit is het alfa mannetje en die wil je niet in de weg staan”. Hij had niet gelogen. Uit de bosjes kwam daar een gigantische orang oetan aan die zoooooo dichtbij ons kwam, en hij heette Tom hahaha. Hij wilde ons even checken. Als hij 2 meter van ons af stond was het ver. Hij was een stuk kleiner dan ons, maar heel groot en een en al spier. Hij liet aan alle andere orangs zien dat hij de “koning” en de baas was. De rangers liepen naar voren naar het platform en maakte allerlei geluiden wat de orangs herkenden. Binnen no time zaten we te kijken naar 10 tallen orang oetans. Zo bijzonder. Ik kan niet goed uitleggen hoe het er allemaal aan toe ging en hoe het eruit zag, maar man het is zeker iets wat ik niet meer ga vergeten. Ook de manier waarop de moeders met de kinderen omgingen hahaha zo geweldig!

We mochten 2 uur lang blijven kijken, daarna moesten we ze met rust laten en weg gaan. Het was daarbij ook ten strengste verboden om dicht in hun buurt te komen, eten te geven, of in hun pad te staan. Het was hun terrein en wij waren zeg maar de onzichtbare gast. Savonds legden we aan bij de zijkant van de rivier ( tussendoor nog een mega alligator gezien OMG!) waar we een andere aap soort mochten bewonderen: de Proboscis monkey, ook wel bekend als de Dutch Monkey. Nu denk je zeker, Dutch Monkey? Ja dames en heren, deze aap heeft deze bijnaam gekregen vanwege zijn ontiegelijke grote neus hahahaha! Ze hebben continu ruzie met elkaar lijkt het deze pipo’s springen zonder pardon uit een 15 meter hoge boom het water in ( waar die fijne grote alligators zitten weet je nog?). Ondertussen werd het donker en kwamen de vuurvliegjes tevoorschijn (#romantischhhh) en kregen we wederom een heerlijk avond maal. Ik vond het zelf heerlijk om weg te zijn van bewoonde wereld, internet en bereik en we hadden een diep gesprek met Eiros over veel dingen wat hier zo anders is vergeleken met Nederland. Heel interessant allemaal, over het geloof, waarom ze zo vaak en soms op zulke absurde tijden bidden, niqab’s, huwelijken enzovoort.

Toen het tijd was om te slapen werd de tafel aan de kant geschoven, kwamen de rubberen matrasjes naar boven en werden de klamboe’s opgehangen. Gepaard met lange kleren als pyjama, 2 tubes muggenspul en een deken waarin ik me als een mummie in had gerold was ik ervan overtuigd dat ik absoluut niet door de muggen gestoken kon worden. Niks was minder waar helaas, de volgende dag werd ik wakker met maar liefst 15 zuignappen van een muggenbulten… Jemigggggg wat jeukte die. En naomi die naast mij sliep had maar 2 muggenbulten en sliep in een korte broek, zonder muggenspul en zonder deken. Fijn. Karma mag mij niet.

Na een ontbijt met pancakes en ei en boterhammen ( hemels) gingen we vandaag naar nog 2 voeder plekken en snachts een nacht-jungle-tour lopen. Spannend! Ook deze 2 voederplekken waren weer prachtig en de hoogte punten waren toch wel dat we op een gegeven moment bij de laatste voederplek ik op mijn gemakje stond te kijken naar de Orangs, en ik opeens mensen om mij heen rustig weg zag lopen. Ik had niet echt door wat er aan de hand was en voor ik het wist stond er een Orang oetan op amper halve meter afstand naast me met haar baby. WOW. Als ik mijn arm uit stak kon ik haar gewoon aanraken. Heel leip. Toen we er al een tijdje zaten hoorden we achter ons opeens een keiharde schreeuw kreet wat werd gevolg door hevig gekraak en een keiharde boem. Een orang had de boom wat sterker ingeschat en viel met boom en al ( zo’n 20 meter) naar beneden, vlak naast het pad waar de bezoekers liepen. Ik was blij dat ik al zat haha!

Savonds gingen we dus de nacht tour lopen. Gewapend met (NOG) meer muggenspray, een zaklamp en bergschoenen liepen we met een beetje trillende knietjes de jungle in. Er ging naast Eiros en zijn hulpje, een andere Ranger mee die alle ins and outs wist van de jungle. Zo hebben we glow in the dark paddelstoelen en bladeren gezien, een of ander hagedis dat leek op een draakje, allerlei bizarre insecten en vogels, klauw sporen van een beer en een tarantula gezien….. Oh my my my, dat was echt verschrikkelijk. Ik kan best wat hebben qua insecten maar jeeeemig wat was dat beest groot en harig!!!! De ranger had zijn holletje gespot en ging er met een gras spriet in zodat hij naar buiten zou komen. Toen er een blaadje in de weg lag haalde hij die prima rustig met z’n blote hand weg, prima, alsof er niks aan de hand was. Alsof er helemaal geen levensgevaarlijke giftige spin achter dat blaadje kon zitten, he, neeeee hij was een Ranger dus doe je dat gewoon met je blote handen… IIEEELLLLLHHHH…

Na een stuk wandelen door de bush bush kwamen we weer terug bij onze boot waar de dek hulp met de manke poot ( jajaaaaa ik zei toch dat hij terug kwam?) onze bedden net aan het opmaken was. We hadden aan boord een kleine primitieve douche, maar ik kan met 100% zekerheid zeggen dat hij deze niet had gebruikt. Oh meeennnnnn hij stonk echt zo erg !:o ik wist niet dat iemand zo erg naar oud zweet kon ruiken bah! Ik overdrijf oprecht niet dat je ‘m kon ruiken op 3 meter afstand, vooral als de wind jouw kant op stond haha! We waren allemaal blij dat hij iig niet naast ons sliep.

De volgende dag was alweer de laatste dag. Het laatste punt op de agenda was een klein primitief dorpje bezoeken die aan de rand van Tanjung Puting national park zat. Het leven daar was zo anders dan dat wij gewend zijn. Primitief, eentonig, rustig, niks te doen, geen technologie of what so ever en rond de 200 inwoners. Terwijl we daar rond liepen zagen we een jongetje zichzelf wassen in een beekje, 15 meter verderop stond een man in datzelfde beekje zijn scooter te wassen, en nog weer 20 meter verder stond een vrouw haar was erin te doen. Lekker fris allemaal.

Het tripje was nu echt tot een einde gekomen en ik heb veel geleerd hiervan. De mensen die we hebben gesproken en gezien hebben tijdens deze trip zien de orang oetans echt als 1 van hen. De een gaat er heel respectvol mee om en heeft ze hoog in hun vaandel staan zoals Eiros, terwijl er aan de andere kant ook heel veel mensen er respectloos mee omgaan.
Ik ben tijdens deze reis heel erg geschrokken over de omstandigheden waarin dit ras zich in verkeerd. Ze worden met uitsterven bedreigd door ontbossing, hout kapping voor palmolie en veel jonge orang oetans worden gevangen nadat ze de moeder hebben doorgeschoten en verkocht op een markt. Verschrikkelijk. Zelfs vandaag de dag wordt nog steeds elk jaar minimaal 2000 orang oetans vermoord. Ik wist dat ik van te voren deze “mensen” graag wilde zien, maar ik had niet verwacht dat ik het zo mooi en indrukwekkend zou vinden.

Na nog een dag chillen en alle 900 gemiste appjes lezen ( omg, wat doen wij op onze telefoon) in Kumai was het helaas tijd om naar huis te gaan. Zondag (10-04-2016) was het tijd om alle mails bij te werken, skypen met het thuisfront en dingen voor de studie doen.

Week 10 (11-04-2016 – 17-04-2016)
Deze week stond in het teken van studeren, studeren en nog eens studeren want de tentamens kwamen er al aan! Heel gek, tijd gaat zo snel hier! Ik ben gewoon al over de helft :O Verder nog lief kaartje gekregen van Tommieeee en pakketje van mama ☺ zo leuk! Verslagen ingeleverd, CV professioneler gemaakt, en mijn nieuwe ontdekking van deze week: The Authentic Bakery dicht bij school. Absolute heaven! Allemaal lekkere broodjes in een leuk luxe toko voor een habbekrats. Toen ik deze ontdekking over de internationale studenten app gooide met een foto van mijn 3 broodjes ( cinnamon bun, chocolade croissant en een soort mini pizza VOOR €3,--!!!!) vroegen ze of ik 3 euro voor alleen mijn broodje had betaald, of 3 euro met z’n 3en aangezien er 3 broodjes lagen. Toen ik zei: nee €3 voor deze 3 broodjes, maar zijn allemaal voor mezelf, was de bijnaam vreetzak ook weer geboren. Fijn. Oh ik heb ook nog een fotoshoot gedaan haha! Zaterdagochtend voor een meisje die voor haar bachelor thesis een Europese chick en kerel nodig had. Nou helemaal prima. Nog 20€ mee verdient ook ☺

Nouuuuu dat was het wel haha! Volgende reisverslag vertel ik onder andere mijn lombok verhalen en een bijzonder bezoekje aan de Nederlandse Ambassade haha!

Dikke kus van hier!