week 5+6: study and Yogja!
Door: Bodine van Houten
Blijf op de hoogte en volg Bodine
03 April 2016 | Indonesië, Jogjakarta
Maandag (07-03) en dinsdag stonden nog saai in het teken van colleges volgen en studeren. Het enige leuke wat ik nog had meegemaakt dinsdag was dat ik voor het eerst een Gojek ging pakken. Een Gojek is een app hier, waarbij je een “scooterchauffeur” boekt en die je brengt naar jouw opgegeven locatie. Ik had het een tijdje lopen uitstellen aangezien het verkeer hier net zo chaotisch is als een bord spaghetti. Eerst even acclimatiseren dacht ik, maar omdat het zo goed koop is, werd het nu ook voor mij tijd om van deze motormuis-app gebruik te maken. En oh my god, wat was dit geweldig!!! De man kon een paar woorden engels ( voor indonesische termen spreek je dan vloeiend engels ) en scheurde over de ene snelweg, dan weer door een sloppenwijk, en binnen een mum van tijd was ik bij Pos Indonesia om mijn pakketje op te halen. Eenmaal weer terug, scheurde ik in al mijn enthousiaste het papier en plastic eraf, en kwam tot de conclusie dat ik een gouden pakketje had gekregen van mama…. Sokjes, Tony Chocolony reep, Asia boekje, een slinger voor aan mijn muur, rituals tube, kaartjes, en het beste van alles: KAAS! God ganze heerlijke Hollandse KAAS. Ik ben nog nooit zo blij geweest.
In de avond uren waren we vooral bezig met het plannen van ons 2e tripje: YogJakarta! Dit klinkt alsof het dichtbij Jakarta ligt, maar niks is minder waar. Het is 8 uur rijden met de trein en ligt veel meer in het oosten op Java.
Woensdag 09-03-2016
Vandaag was een nationale feestdag voor weer een of andere god, rijst soort of onafhankelijkheidsgebeuren. In onze oren klinkt het als: VRIJ! We hadden dan ook al van te voren dit tripje nu gepland zodat we een dag langer hadden. Yogja, HERE WE COME! Met nog 5 andere Nederlanders en 1 Duitser stapten we de trein in om 08:00 ‘smorgens. Onderweg kwamen we het ene mooie landschap tegen na de andere, helaas konden we het niet allemaal even mooi vast leggen omdat de ramen van de trein nogal oud en vies waren haha. Na een zit van 8 uurtjes kwamen we aan in Yogjakarta waar onze chauffeur op ons stond te wachten. Hij bracht ons naar ons eigen huisje die we via airbnb hadden geboekt. Top! Schoon, netjes, mooie en het beste was dat we 4 huisdieren hadden: schildpadden! Zo leuk! Helemaal vermaakt met die beestjes. Ik deelde de “ honeymoon suite” zoals we het noemde met Ellen. Lekker romantisch. Helemaal met de glazen badkamer die naast ons bed was. Lekker kakken in elkaars comfort-zone ☺.
Na het uitpakken gingen we ergens dichtbij eten zodat we daarna vroeg konden slapen want de wekker stond al op 04:30. Toen we eenmaal van onze 1€ maaltijd aan het genieten waren op plastic stoeltjes, kwam er een klein verkeersmannetje naar ons toelopen en wilde een gesprekje aanknopen. Was zo schattig die man! Al moet ik wel zeggen dat ik na zijn powerpoint presentatie met fotos van zijn kinderen, vrouw, huis, dorp er wel genoeg van had en kwamen we niet meer van hem af. Maar hij begeleidde ons wel heel lief over de “ drukke “ parkeer plaats en weg. Het is iets waar ik nog steeds aan moet wennen, al die random mensen die een gesprek met je gaan aanknopen.
Donderdag 10-03, Tempel dag!
Zoals ik al zei, gingen onze wekkers af om 04:30. Dit klinkt echt verschrikkelijker dan dat het was want eigenlijk is vroeg opstaan hier niet moeilijk! Het is dan nog koel hier (daarmee bedoelen we 26 graden) en dan doe je smiddags gewoon een extra dutje ☺ Onze chauffeur die we de hele dag zouden hebben stond om 5 uur voor onze deur om ons weg te brengen naar onze eerste bestemming: Borobudur. Een van de beroemdste tempels op aarde en staat ook op het werelderfgoed lijst van UNESCO.
Na een ritje van een dikke uur kwamen we om 6 uur aan bij de Borobudur. We hadden enorm geluk met het weer want het was redelijk helder en zonnig. Toen we eenmaal door de poortjes heen waren, kwam er gelijk een man naar ons toegelopen om te vragen of we een tourguide wilden hebben. In eerste instantie komt mijn “Nederlandse ik” naar boven met de volgende gedachte: Het is vast een afzetter. Wat moet hij van ons? Heb ik mijn tasje goed dicht? JEMIG, dat gebit! Hoe eet hij met maar 3 tanden? Heel erg eigenlijk. Toen hij eenmaal zei dat het 150.000 IDR (10€) was voor 8 personen, waren we om. Het is wel leuk en interessant om meer achterliggende gedachte en info van zo’n bijzonder gebouw te krijgen, ipv alleen de dingen te weten die je op internet hebt gelezen.
Bij de eerste stappen naar de Borobudur merkte ik al gelijk dat de Tour Guide eigenlijk een hele leuke lieve man was die heel veel hiervan af wist. Ik voelde me gelijk schuldig dat ik zulke slechte gedachte had in het begin. Hij had verschillende geloven en de mensheid gestudeerd en was gefascineerd door dit soort gebouwen en oudheid. Een leuke side detail: hij is een groot fan van Micheal Jackson en kon zelfs wat moves na doen☺ Over goede entertainment gesproken.
Voor de lezers thuis, hier wat kort bondige informatie over de Borobudur:
De Borobudur is een boeddhistisch heiligdom op 40 km ten noordwesten van Yogjakarta. Het is van origine boeddhistisch, maar het is wel bedoeld voor elk mens dat wilt leren. De Borobudur is gelegen bij de Merapi, de meest actieve vulkaan van Indonesië, en is gebouwd in de periode 750 - 850. De Borobudur is opgebouwd als een grote stoepa. De etages vertegenwoordigen de boeddhistische kosmos. 's Ochtends dient de Borobudur nog steeds als gebedsoord. Een pelgrim loopt iedere etage zeven maal rond met de klok mee. In de stoepa's bevinden zich beelden van Boeddha ; wie door de gaten in de stoepa's deze beelden aan kan raken ontvangt, volgens het lokale bijgeloof (niet volgens het boeddhisme), het eeuwige geluk. De Borobudur heeft eeuwen verborgen gelegen onder as en begroeiing. De Borobudur is herontdekt in 1814 ten tijde van het Engelse Tussenbewind in Nederlands-Indië
Ik kan uren praten over hoe mooi het wel niet was, maar de foto’s spreken voor zichzelf denk ik ☺ Hij legde alles uit van de tekeningen op de muren, tot de verschillende hand posities die boeddha’s aannemen. Heel gaaf! Na een tour van 1,5 liepen we terug waarbij iedereen nog een handlezing kreeg. Omdat ik geboren was op 9 augustus 1994 moest ik 9 secondes staan op mijn linkerbeen met mijn armen in een rare positie ( snap er nog steeds niks van ). Na 10 seconden kijken in mijn handen kwam hij tot de volgende conclusie: Ik was 0% romantisch, ik was heel creatief en ik kon niet stil zitten en was een goede leider. Nou geen idee wat er van waar is maar bedankt! Wat ook heel bizar was, was toen we bijna weg gingen rond 8 uur sochtends en alle scholen binnen kwamen, dat alle 100 kinderen met ons op de foto wilden ipv met de Borobudur. Heel bizar. Wat is nou de bezienswaardigheid hier, een stel bules of de Borodubur?
Na een laatste Hakuna Matata groet was het tijd om naar de volgende tempel te gaan.
Na weer een uur rijden kwamen we aan bij het volgende UNESCO tempel: Prambanan. Heel anders dan de Borobudur maar ook deze weer prachtiggggg…. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat mensen dit zoveel eeuwen geleden gebouwd hebben! Prambanan is het grootste hindoe-javaanse tempelcomplex in Indonesië. Prambanan betekend “veel priesters” en de tempels zijn ongeveer 850 n.Chr. gebouwd. Korte tijd nadat het complex was voltooid, werd het verlaten en begon het te vervallen. Pas vanaf 1893 werd het plateau van het middencomplex weer uitgegraven.
We kregen daar een prive rondleiding van 2 meisjes van 17 jaar, die het gratis deden vanuit hun school omdat zij dan hun engels konden oefenen. Heel cute en lief! Een echte win win situatie. Terwijl we daar rond liepen kwamen we ook een ouder Nederlands stel tegen. Ze vertelde dat ze elk jaar “overwinteren” in Indonesië en helemaal verliefd waren op het klimaat, de cultuur en de mensen. Thuis achter de geraniums zitten, vonden ze maar saai en snapten niet hoe hun vrienden dat uit konden houden. Ze hadden nu wel de afspraak gemaakt met hun kinderen dat ze niet meer naar eilanden zouden gaan waar geen bereik of internet was, want ja, ze waren al een beetje op leeftijd en de beste man had laatst een hartaanval gehad. Dan moet je natuurlijk niet op een onbewoond eiland zitten. Ik durfde het eerst bijna niet te vragen maar toch waagde ik het gokte: Hoe oud zijn jullie precies als ik vragen mag? “82, hoezo?” antwoordde de man. Nou ik kan jullie zeggen dat ze er amper 65 uitzagen! Zo gaaf vond ik het!
Nadat we gedag hadden gezegd en zij ons uitnodigde om een keer bij hen langs te komen in Nederland, heb ik de hele terug rit gedacht aan dit lieve stelletje. Hoe mooi is het, dat je samen zo oud mag worden, lekker veel reizen en nog zo verliefd zijn als een stel pubers? Misschien was dat nog wel het mooiste wat ik die dag gezien had.
Terwijl we de hobbelwegen weer af gingen, wisten we niet wat meer geluid maakte; het gekraak van het busje of de walvis-lok roepen die uit onze buikjes kwamen. De chauffeur wist wel een goed eet tentje. Op puur vertrouwen gingen we links, rechts, links, door de plas langs het steegje en VOILA, daar was het meest geweldige weg restaurant waar je ooit gegeten had. Met uitzicht over de rijstvelden, heerlijk lokaal eten konden we daar genieten van The Good Life. De beste chauffeur man, wilde ons in rust laten eten en zei dat hij op ons zal wachten in de auto. Ben je helemaal betoeterd? 1. Je wordt levend gebakken in die auto. 2. Jij moet ook eten! Je had de blik op zijn hoofd moeten zien haha! Hij, eten, met 8 europese Bules!!!!!! Zijn dag kon niet meer stuk.
Eenmaal thuis om 13:30 was het tijd voor een klein middag dutje en gingen we eind van de middag nog naar de beroemde marktjes daar en kregen een we van een random dude op straat ( die heel grappig Nederlands kon praten) een spoedcursus Batik maken. Heel interessant, maar na een uur hadden we alweer honger dus was het tijd om weer een lekker restaurantje te zoeken☺
Vrijdag 11-03-2016
Wederom stond de wekker weer vroeg. 06:30 Ging onze wekker om te ontbijten met nasi goreng en een fietstocht te doen door de landschappen en kleine gemeenschappen van Java. We wilden namelijk wel even de stad uit en wilden meer leren over de cultuur van Indonesië op het “platteland”. Helaas had het blijkbaar de hele nacht keihard geonweerd en geregend ( ik heb niks gemerkt, geslapen als een blok haha) en het regende nog steeds. Meehhhh! In eerste instantie zou het niet door gaan, maar na een uurtje hield het gelukkig op met regenen en konden we een uurtje later dan gepland starten met de fietstocht!
Op onze gekleurde fietsjes (met mandjes, JEUJ!) leerden we veel over de cultuur en verborgen geheimen van indonesië wat werkelijk waar heerlijk was. De 2 tourguides die we hadden waren schattige vrouwen die enorm veel wisten, echt geweldig! Om een lang verhaal kort te maken hebben we het volgende gezien en gedaan:
Traditioneel kroepoek maken
Kennis gemaakt met de lokale bank van een kleine gemeenschap (alleen maar vee!)
Bijzondere planten en insecten
Rijstvelden gezien en geholpen met oogsten
Zelf bakstenen gemaakt op traditionele wijze
Lokale Tempeh productie
Allemaal super gaaf!
Toen we terug kwamen om 13:30 hadden we wel honger, en laat er nu net op het menu staan: Bruin brood met kaas en mosterd. Ik wist niet hoe snel ik de ober naar onze tafel kon laten komen en dit op zijn notitieblok neer te schrijven <3 Absolute heaven.
Om maar even in de Europese eetsferen te blijven gingen we savonds uit eten bij een heerlijk frans restaurant, waar een dronken ondernemer van een tassenlijn ons allemaal een gratis tas aan bood a la €80 euro… Ook leuk!
Zaterdag 12-03-2016
Vandaag gingen we het centrum van Yogjakarta verkennen. Sochtends gingen we naar de Birdmarket. Een van de grootste trekpleisters van Yogja. De ene tropische vogel in een kooi na de andere. Eerlijk gezegd vond ik het allemaal zo zielig! Al die beestjes in kleine kooien, sommige midden in de zon, op elkaar gestapeld. Misselijkmakend. Toen ik de geverfde kuikens en hanengevecht zag, had ik het eigenlijk wel gezien… Bah bah bah. Op het moment dat iedereen ongeveer zo dacht, werd Ellen plotseling niet lekker. Trok wit weg, duizelig en kon niet meer op haar benen staan. Terwijl Naomi een taxi aan het regelen was, kwamen alle Indo’s aangerend met water, stoelen, kruiden en andere medicijnen om deze bule ff op te knappen. Zo lief! Dat was voor mij weer een perfect voorbeeld hoe lief deze mensen allemaal voor je zijn. Jammer dat ze alleen niet zo voor hun vogels zorgde. Na wat schaduw, eten, en een middag dutje was ze gelukkig weer de oude.
Wat ook nog op onze bucket list stond was The Twin Banyan Trees. Ik en Paula hadden dit gezien op 3 op reis en wilden dit ook graag mee maken. We kregen van de tourguides de tip om savonds te gaan omdat er dan allemaal coole autootjes waren ofzo. En of ze gelijk hadden! Om het grote plein met de 2 eeuwen oude bomen stond er een hele stoet aan fel verlichte auto’s met elk een eigen mega muziek installatie. Oh en met auto bedoelden ze auto kevers etc. Waar de motor uit was gehaald en er een mega fiets unit van werd gemaakt. Hilarisch! Dit moesten we natuurlijk ook doen ☺ De foto’s spreken voor zich denk ik haha!
Nadat we onze geliefde fel roze hello kitty trapfiets-auto weer hadden ingeleverd (huilie huilie) was het nu tijd voor de challenge. Laat ik het zo zeggen, de bomen zouden magisch zijn en het verhaal doet de ronde dat ooit een prinses niet uitgehuwelijkt wilde worden, en alleen maar met een man wilde trouwen die geblinddoekt tussen de 2 bomen door kon lopen. Als het jou lukt om tussen de 2 bomen door te lopen heb je geluk voor het leven. Dit klinkt makkelijk, maar ik kan zeggen na 2 pogingen dat het verdomd moeilijk is. Allebei de keren was ik 90 graden naar links gedraaid en kwam ik niet eens in de buurt van de bomen! Geluk is dus helaas niet voor mij weggelegd haha!
Zondag (13-03-2016) was het alweer tijd om naar huis te gaan. Na weer een trein reis van 8 uurtjes waren we weer in Jakarta en moest er gestudeerd worden met aan het eind van de dag 1 lichtpuntje: KAAAAASSSS! Ik had mijn overheerlijke nederlandse kaas blok bewaard voor deze avond zodat we een echte kaas party konden houden. Ik heb nog nooit zo erg genoten de afgelopen weken en ik voelde dat mijn buikje ook blij was om dit heerlijke hapje weer terug te zien.
Week 6
Deze week is er eigenlijk niet zoveel gebeurd, school, geld besparen voor volgend tripje, naar textiel museum geweest op vrijdag, en ik was ziek geworden. Zo dusdanig dat ik even langs het ziekenhuis moest om mezelf te laten checken door een dokter die enigszins Engels kon praten. Na wat dingen voelen, checken en meten kwam hij met de volgende conclusie: Je hebt koorts en een luchtweg infectie. Fijn. 2 setjes pillen en een drankje zou het moeten oplossen en dat deed het ook gelukkig! Wel heel veel geslapen haha!
Omdat ik dus ook de hele week niet zo lekker was had ik best heimwee naar huis af en toe. Laat ik daar nou nu net nog een ongeopend cadeautje hebben van mijn lieve oude roomies! Het was een kaartje met een USB stick, en die mocht ik openen zodra ik heimwee had. Nou, TRANEN MET TUITEN heb ik lopen janken! Zo lief! Een super lang filmpje waarin super veel mensen een berichtje voor me achter lieten! Mijn familie, The White House, Rebelles, Bastet, Tom, schoonfamilie, de chicks, mijn vissen en ga zo maar door <3 Nogmaals super bedankt schatjes! Jullie maakten mijn hele dag goed!
Aankomende week doe ik gelijk weer en update over week 7+8 ( ghehe ja ik loop achter…) waarin ik onder andere een tripje naar Bandung heb gemaakt☺
Dikke lebber, Booo
PS: albino Bo wordt trouwens langzamerhand bruin!:D
-
04 April 2016 - 12:12
Lies:
Jeeej wat leuk weer!! Maar geen heimwee hebben!!! XXX -
11 April 2016 - 11:22
Suus:
Boooooo! Wat een heeerlijke verhalen! Haha ik moet hardop lachen om bijna alles (behalve de vogels en dat je ziek was en heimwee had, huilie). Echt SUPERTOF dat je dit doet! Ga je ook nog naar de Kawah Ijen? Wel ver weg en een suiciderit, aargh. Kus Suus! -
11 April 2016 - 14:35
Bodine Van Houten:
Heee Suus! Ja ben ik wel van plan om daar ook heen te gaan! en Bromo vulkaan wil ik ook nog beklimmen:) mooi dat je het leuk vond haha!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley